Op 11 februari 2018 ging ik weg van huis. Met alleen een kleine backpack en het idee in mijn hoofd dat ik over een maand (of iets meer) weer terug zou komen. Mijn ouders brachten mij naar de trein in Rotterdam en er volgde een moeilijk afscheid. Want ik ging toch wel helemaal naar Frankrijk!

Zo begon ik aan mijn avontuur in Taizé. Taizé is niet te beschrijven in enkele woorden. Het is een klooster, maar ook een jongerengemeenschap. Soms zijn er tientallen bezoekers, dan weer duizenden tegelijk. Maar de ongeveer honderd broeders blijven altijd. Zij werken en wonen in de Taizé gemeenschap.

Taizé is een klein stukje hemel op aarde.

Het ontstaan van Taizé

Taizé werd opgericht door Frère Roger, die in 1940 een huis in het Franse dorp Taizé kocht en daar begon met het opvangen van oorlogsvluchtelingen. Dit waren voornamelijk Joden. In 1944 stichtte hij met een aantal broeders de oecumenische gemeenschap. Sindsdien is de gemeenschap gegroeid en leven de broeders in celibaat, gemeenschapsleven en eenvoud.

Nu is de Taizé gemeenschap een plek waar jaarlijks duizenden jongeren (voornamelijk christenen) naar afreizen om meer te leren over spiritualiteit en stilte. Sommigen komen er om antwoorden te vinden op vragen over het geloof, anderen om tot rust te komen. Om deze jongeren te kunnen ontvangen werken er veel vrijwilligers in Taizé. Ik was op weg om zo’n vrijwilliger te worden… en ik vond het zo spannend!

Een ‘normale’ week

De eerste week begon ik als een ‘normale’ bezoeker van Taizé. Ik sliep in een kamer met twee andere meisjes, en deed mee aan het ritme van Taizé. Er wordt in Taizé drie keer per dag gebeden: het ochtendgebed, middaggebed en avondgebed. Tussendoor is er Bijbelstudie en zijn er kleine praatgroepjes. Daarnaast heb je als bezoeker ook nog een “baan”. Mijn baan was het schoonmaken van de kerk met een grote stofzuiger. Eigenlijk maar een saai gebeuren, maar toch gezellig om dit met anderen te doen. Vooral de gezamenlijke lunch na het werk was erg leuk! Ook ontmoette ik hier de eerste vrijwilliger uit Mexico, waar ik later goed bevriend mee zou worden.

Eerlijk gezegd begonnen in die eerste week mijn twijfels over het vrijwilliger worden te groeien. Ik moest erg wennen aan de gemeenschap, vond het leven daar erg streng en alle kerkdiensten bestonden voor mijn gevoel uit oude rituelen. Gelukkig was mijn kamergenootje een oud vrijwilligster. Zij vertelde mij hoe goed het voor haar was geweest, en dit heeft mij overtuigd om toch te naar mijn afspraak met de zusters te gaan!

Als vrijwilliger

Op donderdagmiddag had ik een eerste ontmoeting met één van de zusters die de vrouwelijke vrijwilligers begeleidt. Zij was super enthousiast en ik voelde mij hierdoor meteen op mijn gemak! De volgende week kon ik in ‘Ntoumi trekken, het verblijf voor vrijwilligers die 1 tot 3 maanden blijven. Ik was hier in het begin alleen met twee andere meiden, één uit Zuid-Afrika en één uit Zwitserland. Het was heel bijzonder om met zijn drieën in een verblijf te zijn waar wel honderd mensen kunnen verblijven. Al snel kwamen er meer vrijwilligers, tot wij er met een stuk of zestig woonden.

Ik besloot steeds langer te blijven en verhuisde naar een ander verblijf. Hier waren aparte een- of tweepersoons slaapkamers en was iets meer luxe. Daarnaast kreeg ik meer verantwoordelijkheid. Ik heb bijvoorbeeld het schoonmaken van alle sanitaire gebouwen gecoördineerd en gewerkt in het kleine barretje van Taizé, Oyak.

Uiteindelijk ben ik bijna een jaar gebleven en heb ik een supermooie ervaring opgedaan. Mijn jaar eindigde na de Europese ontmoeting in Madrid. Hier kwamen jongeren vanuit heel Europa naartoe om grote kerkdiensten bij te wonen en elkaar te leren kennen.

Mijn ervaring

Wat heeft Taizé mij gebracht? Ik ging ernaar toe met vragen als: “Wat wil ik in het leven?” en “Wat geeft zin aan mijn leven?” Maar, zoals één van de broeders tegen mij zei, “Leven is lijden”. Het is wat je er zelf van maakt. Antwoorden op deze vragen zal ik dan ook nooit vinden.

Taizé heeft mij antwoorden gebracht op vragen waarvan ik niet wist dat ik ze had. Het besef dat ik mijzelf, en anderen, niet kan veranderen. Ik heb geluk gevonden in mijzelf en heb van mijzelf leren houden. Ook heb ik geleerd om samen te leven met mensen van verschillende achtergronden.

Wil je meer informatie over Taizé? Neem dan een kijkje op hun website. Ik kan het iedereen aanbevelen om er een keer langs te gaan. Een stukje hemel op aarde.